Διαταραχές

Οι ψυχικές ασθένειες είναι ταμπού και ένας λόγος για αυτό είναι πιστεύω πως οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται πως το να παραδεχθούν ότι πάσχουν από μια ψυχική ασθένεια θα υπονομεύσει κατά ένα τρόπο την αυτονομία τους ή την ακεραιότητα τους. Όλοι μας θέλουμε να πιστεύουμε πως είμαστε εκατό τοις εκατό κυρίαρχοι των πράξεων και των αποφάσεων […]

Πως κατάφερα να νικήσω τον πατέρα μου

Ο πατέρας μου, ένα παιδί που μεγάλωσε μέσα στις τρομερές συνθήκες του πολέμου, είδε τον ορθολογισμό και την αναλυτική σκέψη ως τον μοναδικό τρόπο για να μπορέσει η ανθρωπότητα να ξεπεράσει το βάρβαρο παρελθόν της. Ο κομουνισμός του ήταν η εφαρμογή της επιστημονικής μεθόδου στην προσωπική και κοινωνική ζωή του. ‘Προέχει το καθήκον’. Αυτό ήταν […]

Ξαναδιάβασε τον τίτλο του blog

Δεν ξέρω αν σας έχει περάσει από το μυαλό, πάντως αν είχα απαντήσεις ή λύσεις για τα προβλήματα σας δεν θα ονόμαζα την σελίδα μου Η Τέχνη της Αποτυχίας και μάλλον δεν θα ήμουν εδώ. Ο λόγος που γράφω είναι πως ακριβώς για πολλά από αυτά που με προβληματίζουν στην ζωή μου δεν γνωρίζω την […]

Η ζωή είναι πόνος

Μου πήρε πολύ καιρό να γράψω κάτι και ο λόγος είναι πως ένιωθα πως δεν είχα τίποτα παραπάνω να πω. Εκτός από αυτό, υποθέτω πως σαν παιδί κι εγώ απλά κύλησα στην λάσπη . Έκανα σκρολ εκατομμύρια φορές την οθόνη του κινητού μου, είδα δεκάδες ταινίες τρόμου, κι έμεινα ξύπνιος μέχρι αργά τα ξημερώματα χωρίς […]

Πως είναι να τελειώνεις;

Long time no see Χρόνια και ζαμάνια. Για όσους διάβασαν το τελευταίο ποστ σχετικά με το πρόβλημα υγείας του πατέρα μου έχω να πω πως η ιστορία έλαβε τέλος. Ο πατέρας πέθανε. Ήταν κάτι που περιμέναμε, κάτι για το οποίο είχαμε προετοιμαστεί ακόμα και με το άκουσμα της διάγνωσης του καρκίνου. Για αρκετό καιρό προσπάθησα […]

Ο Πατέρας ενός δαίμονα

Οι Σκοτεινές Πλευρές Θυμάμαι όταν ήμουν στο νηπιαγωγείο μας ζήτησαν να φτιάξουμε μια ζωγραφιά για να μπει στο ετήσιο ανθολόγιο. Έκατσα και ζωγράφισα ένα σπιτάκι. Ένα μεγάλο άνθρωπο που ήταν ο μπαμπάς. Έναν πιο μικρό που ήταν η μαμά. Κι έναν ακόμα πιο μικρό που ήμουν εγώ. Ύστερα έπιασα μια μαύρη κηρομπογιά και μουτζούρωσα όλη […]

Τα Παιδιά του Κεραυνού

Ξεκίνησα αυτό το μπλογκ έχοντας μόλις βγει από την πιο τρομαχτική περίοδο της ζωής μου. Μια περίοδο που, όπως έγραψα και σε προηγούμενα ποστ, έχασα κάθε όρεξη και επιθυμία για ζωή και έφτασα πολύ κοντά στην αυτοκτονία. Ήταν μια συγκλονιστική περίοδος, που όσο κι αν προσπαθήσω θα μου είναι αδύνατο να την περιγράψω. Περισσότερο έμοιαζε […]